dissabte, d’octubre 25, 2008

Midnight, almost, gairebé, casi

Ahora si que mi ñoñez es absoluta. Sábado por la noche, y ya se me hizo costumbre pasarlo delante de la computadora haciendo trabajo de algún tipo, o preparando clase o alucinándome yo solo. I think I've started to move to a world of my particular invention, as if reality and my personal fiction were merging into one thing. Después de tanto trabajo, me mudo a una zona cómoda, donde hay comida en abundancia, electropop a morir, y mis fantasías personales, una tras la otra, que por supuesto están basadas en eventos de la realidad, pero que no dejan de ser fantasías... Encara em trobo malament per l'afer d'aquest estiu, una cosa tan forta que encara no puc digerir... i encara no tinc clar com reaccionar a uns dies de la mort d'un dels meus mestres, d'una persona molt qualificada en la seva disciplina, el director de la nostra coral. Ens trobem malament, però jo agraeixo d'alguna manera que la meva relació amb el mestre sempre va ser formal i professional, i no pas d'amistat, perquè no voldria haver de patir tan fortament, com ara ho fan alguns dels meus companys. La gent em comenta que em troba bé, amillorat, content, tranquil i satisfet després del viatge a Montreal. D'una banda és correcte, i d'altra, no gaire, pro na fent..